ماه فروماند از جمال محمد |
|
سرو نباشد به اعتدال محمد |
قدر فلک را کمال و منزلتی نیست |
|
در نظر قدر با کمال محمد |
وعدهی دیدار هر کسی به قیامت |
|
لیلهی اسری شب وصال محمد |
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی |
|
آمده مجموع در ظلال محمد |
عرصهی گیتی مجال همت او نیست |
|
روز قیامت نگر مجال محمد |
وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس |
|
بو که قبولش کند بلال محمد |
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد |
|
تا بدهد بوسه بر نعال محمد |
شمس و قمر در زمین حشر نتابند |
|
نور نتابد مگر از جمال محمد |
شاید اگر آفتاب و ماه نتابند |
|
پیش دو ابروی چون هلال محمد |
چشم مرا تا به خواب دید جمالش |
|
خواب نمیگیرد از خیال محمد |
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی |
|
عشق محمد بس است و آل محمد |